Być może towarzyszą temu niewybredne słowa. Być może nawet nie masz z tym kontaktu.

Być może, gdy słyszysz ten głos, szybko się od niego odcinasz, że nawet nie zdajesz sobie z niego sprawy. Wielu ludzi w taki sposób oddaje sporo władzy nad sobą. Im bardziej coś jest w nas nieświadome, tym mocniej nami rządzi.

Takie i podobne reakcje często pochodzą od Toksycznego Krytyka. Zwykle nie zdajemy sobie sprawy jaką odwala on robotę w tle, byśmy udowodnili sobie, że jesteśmy beznadziejni, wybrakowani, nie dość dobrzy… Czasami, w momentach silniejszych emocji możemy go usłyszeć wyraźniej, zanim znów się schowa i będzie szeptał prawie niesłyszalną krytykę. Kim jest ta osobistość?

Tym właśnie podcinamy sobie nogi i betonujemy swoje działania, wzmacniamy bezsilność i doprowadzamy do porażek. Jedną z funkcji Krytyka jest sprawianie, na wiele sposobów, abyśmy czuli się źle. Patrząc z pewnej perspektywy: największym problemem dla siebie jesteśmy my sami. Jesteśmy swoimi największymi przeciwnikami.

Krytyk przejawia się poprzez nadmierny krytycyzm, sceptycyzm, cynizm, wzmacnianie autozakazów. Może być ważniakiem, udawać eksperta, przejawiać  czarnowidztwo, nadmierną kontrolę, sztywne reguły, konserwatyzm. Często ucieka od odpowiedzialności, uogólnia, porównuje, osądza, jest interesowny, lekceważący, każący, apodyktyczny.

Bardzo często jest to internalizacja krytyki rodziców, opiekunów, ważnych dla nas osób z dzieciństwa. Ich głos stał się naszym wewnętrznym głosem. Ale nie zawsze tak musi być. Nawet jeżeli nasi rodzice byli mocno wspierający i pozytywni dla nas, ten krytyk może wykształcić się inaczej.

Toksyczny Krytyk jest niedojrzałym, wynaturzonym aspektem Wewnętrznego Dorosłego.

Nie mierzymy jej peselem, ale dojrzałymi jakościami Wewnętrznego Dorosłego.

• Jak wiemy w życiu na różne sposoby musimy radzić sobie ze ŚWIATEM ZEWNĘTRZNYM, który na nas oddziałuje. Zarówno na poziomie biologicznym jak i psychologicznym. Jest on źródłem różnorodnego stresu, z którym musimy się mierzyć.
• W nie mniejszym stopniu zmagamy się ze swoim ŚWIATEM WEWNĘTRZNYM, który dla nas zwykle jest również źródłem różnorodnego stresu. To jak nasz wewnętrzny świat,w którym sporo się dzieje, jest zintegrowany, na ile harmonijnie działa, zależy bardzo od jakości lidera w nas, który tak jak potrafi, obejmuje nasze wewnętrze.

Przeciwieństwem Krytyka jest Dojrzały Dorosły – kochający Wewnętrzny Rodzic. Bardzo często utożsamiany jest z energią opiekuńczą JA. Tworzy bezpieczną akceptującą przestrzeń do rozwoju i do popełniania tzw. błędów. To on dba o wszelką równowagę wewnętrzną, a ponad wszystko o jakość obecności. Ma zgodę na niewiedzę, emocje, uczucia. Ma elastyczność emocjonalną, odpowiada, zamiast reagować, uczy granic, umie zarządzać sobą w czasie, działać projektowo. Daje poczucie bezpieczeństwa, umie mobilizować. To jest ta część nas, przez którą doświadczamy coraz większego oświecenia i życiowej pełni.

Ten Dorosły ma objąć różnorodne kawałki Wewnętrznego Dziecka i Wewnętrznego Nastolatka i wszelkie inne części jakie odkrywamy w sobie. To on zgłębia nasz cień, realizuje misję życiową, poczucie tego kim jesteśmy. Jest inspirującym liderem. Dlatego Wewnętrzny Dojrzały Dorosły  potrzebny jest do rozwiązywania konfliktów wewnętrznych i zewnętrznych, do przechodzenia życiowych progów, do dawania sobie wsparcia, do tworzenia strategii i do brania odpowiedzialności.

Kiedy do tego zaczynamy harmonijnie dorastać, wyzwolone Dziecko jak i Nastolatek zaczyna współgrać w harmonii z Dorosłym. W interesie Dorosłego jest wyzwolenie Dziecka i Nastolatka do pełni mocy, radości, wolności i zgody na miłość. Wtedy zaczynają dawać mu wsparcie w tzw. „ważnych dorosłych sprawach”. Ma to bardzo konkretne przełożenie na codzienne życie.

Bez tego wsparcia nasz Dorosły jest słaby, smutny, mało kreatywny, napięty, ginący w rutynie.

Nasze zagubione, zranione, osamotnione Dziecko sabotuje dorosłe działania domagając się uwagi szczególnie w ważnych dla nas chwilach np. zawodowych, związkowych, rodzinnych. Nastolatek natomiast często przejawia się za pomocą buntu i gniewu ugruntowując w nas iluzję oddzielenia.

Jak widać działa to w dwie strony Dziecko i Nastolatek potrzebuje Dorosłego. Tak Dorosły, by cieszyć się pełnią życia potrzebuje Dziecka i Nastolatka. Ważne jednak jest to, że to Dojrzały Dorosły tworzy na to bezpieczną przestrzeń, której potrzebują wszyscy jak powietrza.

Odpowiedz sobie spontanicznie:

• jak wygląda mój wewnętrzny krytyk?
• kiedy go doświadczam?
• w jakich sytuacjach przejawia się najczęściej, najwyraźniej?
• obszary, w których on najbardziej daje mi się we znaki?
• w co wierzę, myślę o sobie w związku z działalnością krytyka?

Patrząc od innej strony Wewnętrzny Krytyk to zraniony dorosły, który chce się mocno wykazać dociążając dojeżdżając tego jeszcze nie najmocniejszego Dojrzałego Dorosłego. Presję krytyka mocno odczuwa zraniona część naszego Wewnętrznego Dziecka.

Toksyczny Krytyk często twierdzi, że:

• muszę być nieomylna/y
• nie wolno mi robić błędów
• jeszcze nie zaczęłam/ąłem czegoś robić, a już powinnam/nienem być na super poziomie
• jak coś poszło nie tak i sam/a siebie ukarzę prędzej, to będzie mniej bolało zanim zrobi to ktoś inny
• lepiej jak zrezygnuję z marzenia zanim pomyślę, że mogę go zrealizować. Zanim stworzę plan już jestem sparaliżowana/y zalana/y kortyzolem.

  KRYTYK JEST MOCNY TYLKO W GĘBIE
Krytyk nie jest tak silny jak wydaje się że jest. Nie ma siły sprawczej. Nie ma zdolności do działania. On gada. Jest silny tylko w gębie.

  CZY MOŻNA SIĘ POZBYĆ KRYTYKA
Nie da się go po prostu pozbyć. Nie jest to możliwe i nie ma takiej potrzeby. Nawet nie wolno. Byłaby to spora strata i przemoc wobec ważnego kawałka nas. Czyli również przemoc wobec siebie. Na ten moment jest to część Ciebie, która się oddzieliła i nie współpracuje z resztą. Warto mieć go w swojej drużynie. Można mieć z niego solidnego doradcę.

W miarę autentycznego rozwoju osobistego, życiowych doświadczeń, doroślenia jakość Kochającego Rodzica w nas rośnie. To właśnie jest praktyczna dojrzałość. Mniej z góry osądzamy, odrzucamy i jesteśmy coraz bardziej ciekawi tego, co się w nas dzieje. Zwykle też lepiej radzimy sobie z lękiem, słuchamy go i dążymy do poszerzania tego kim jesteśmy.

By objąć to wszystko potrzebujemy wykształcać i wzmacniać Kochającego Dorosłego w sobie. To jest najlepsze antidotum i moc do przyjęcia i rozpuszczenia Krytyka. Dorosły rośnie bardzo poprzez objęcie i empatyczne wchłonięcie Wewnętrznego Krytyka.

• Podstawowa i najważniejsza jakość dorosłego to zdejmowanie PRZEMOCY, PRESJI, NADUŻYWANIA SIŁY względem siebie samej/go.
• Zrozumienie, które z tym idzie przynosi PRZYWRÓCENIE CIĄGŁOŚCI TKANKI PSYCHOLOGICZNEJ, która została poprzerywana przez życiowe traumy. Dojrzały Dorosły tworzy samoregulację i przestrzeń do zaleczania przeszłych ran.
• DOROSŁY WYKSZTAŁCA SWOJE MAPY, by pozbierać pokawałkowane nasze wnętrze i korzysta z nich. Cała merytoryka naszego rozwoju idzie w kierunku dorosłego, by on rozumiał, widział w tym sens, umiał się poruszać po mapach, wiedział w co inwestować energię, by cały system Dziecko-Nastolatek-Dorosły w nas się rozrastał harmonijnie.
• DOROSŁY STAJE SIĘ LIDEREM – on ma rozumieć i tworzyć bardziej przyjazny dla nas świat, w którym żyjemy. Jak transformować Toksycznego Krytyka w  Dojrzałego Dorosłego

Tematem zmiany zajmuję się ponad 20 lat i zdołałem przetransformować mojego solidnego krytyka w alianta, dbającego o jakość tego co robię. Bo taka jest naturalna rola tego kawałka naszej psychiki

WIĘCEJ NA WARSZTACIE, NA KTÓRY ZAPRASZAM: